Nigdy nie miałam przyjaciółki, nawet w dzieciństwie – mówi Maria Czubaszek. Znana dziennikarka z ludźmi woli pracować, a przyjaźni się wyłącznie ze zwierzętami. Mimo to w swojej

Wątek: Darmowe badanie parazytologiczne szynszyli (Przeczytany 37607 razy) 0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek. Ten wątek posiada wiadomość oznaczoną jako najlepsza odpowiedź. Aby ją zobaczyć kliknij tutaj. Witam Państwa :)Nazywam się Dawid Jańczak i jestem lekarzem weterynarii. Pracuję w Zakładzie Parazytologii Lekarskiej Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie gdzie prowadzę badania nad ekstensywnością inwazji pasożytniczych u zwierząt egzotycznych. Badanie ma na celu określenie jakie pasożyty przewodu pokarmowego występuję u szynszyli hodowanych w Polsce. Jest ono zupełnie bezbolesne dla zwierząt. Polega bowiem na pobraniu 3 próbek kału do jednego pojemniczka. Kał należy zbierać przez 3 dni z rzędu. Każda próbka powinna składać się z 10 „szynszylich bobków”. Tak zbierany kał należy przechowywać w pojemniku do badania kału (można go zakupić w aptece - koszt ok. 1zł) w chłodnym i ciemnym miejscu np. w lodówce. Ważne jest aby kał zbierany jako próbka nie był zanieczyszczony żwirkiem z klatki/kuwety. NAJWAŻNIEJSZE JEST ABY ZBIERANE KUPKI BYŁY ŚWIEŻE A NIE SUCHE I TWARDE. Po zebraniu próbek z 3 dni, należy jak najszybciej przesłać próbkę do Zakładu Parazytologii Lekarskiej PZH w Warszawie. Pojemnik z próbkami kału należy zabezpieczyć tak aby w transporcie się nie otworzył. Jeśli się otworzy próbki mogą wyschnąć i wówczas nic z nimi nie zrobię. Jeśli w danej miejscowości właściciele szynszyli dogadają się logistycznie, będzie można przesłać pojemniczki od kilku szynszyli w 1 paczce co obniży koszty wysyłki. Najlepiej próbki przesłać kurierem lub pocztą priorytetową. Samo badanie kału jest bezpłatne. Jedyne koszty jakie ponoszą właściciele to koszt zakupu pojemniczka na kał i koszt przesyłki. Wyniki badania będę przesyłał drogą mailową bezpośrednio do właścicieli. Kiedy próbki zostaną dostarczone do zakładu będą badane na obecność różnych gatunków pasożytów (kokcydia, lamblie, nicienie i inne). Czas trwania badania będzie zależny od tego ile próbek zostanie dostarczonych. Maksymalnie od dnia otrzymania próbki do 10 dni wynik powinien zostać dostarczony do właścicieli. Ponadto będą Państwo proszeni o wypełnienie KARTY SZYNSZYLI, w której są podstawowe ale dość istotne pytania. Dodatkowo w KARCIE SZYNSZYLI należy wpisać jej imię i takie samo imię niezmywalnym flamastrem napisać na pojemniczku z kałem aby nie nastąpiła pomyłka. Identyczną formę badań zaproponowałem Stowarzyszeniu Pomocy Fretek, Stowarzyszeniu Miłośników i Hodowców Afrykańskich Jeży Pigmejskich oraz Stowarzyszeniu Pomocy Świnkom Morskim. Parę lat temu podobne badania robiłem z pomocą forum chomikowego Dzięki badaniom nad pasożytami u chomików udało mi się stwierdzić obecność pasożytów chorobotwórczych dla ludzi a szczególnie dzieci. Istnieją doniesienia o występowaniu u szynszyli także pasożytów które mogą (ale nie muszą) być chorobotwórcze dla człowieka. W Polsce nikt takich badań jeszcze nie robił dlatego tak bardzo jest to potrzebne. Pasożyty o których wspominałem to Giardia intestinalis (lamblia) i Cryptosporidium spp.. Oba pierwotniaki są bardzo niebezpieczne tylko dla dzieci, osób starszych i o osłabionej odporności. Powodują biegunki i wiele innych objawów łącznie z alergiami. Do zarażenia się dochodzi poprzez „brudne ręce”. Jeśli potrzeba więcej informacji to służę jeśli współpraca Nam się powiedzie, wówczas mogą Państwo zamieścić na swojej stronie internetowej informację iż można każdą nowo adoptowaną szynszylę przebadać pod kątem pasożytów jelitowych w Zakładzie Parazytologii Lekarskiej Państwowego Zakładu Higieny Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego w na pozytywną odpowiedz z Państwa strony oraz owocną ma żadnych ograniczeń czasowych ani ilościowych :)Osobiście można dostarczać próbki w pon, śr, czw, pt w godzinach 10-15 we wtorki 9-14 Próbki można dostarczać do mnie osobiście albo zostawiać w Rejestracji tylko proszę zapakować je tak żeby się nikt nie przestraszył ;) ale lepiej powiedzieć że byli Państwo ze mną umówieni i wówczas zostaną Państwo skierowani do mnie do ZakładuBierzcie i jedzcie :D KARTY SZYNSZYLI DO POBRANIAjpg: pdf: serdecznieLek. wet. Dawid JańczakNarodowy Instytut Zdrowia PublicznegoPaństwowy Zakład Higieny Zakład Parazytologii Lekarskiejul. Chocimska 2400-791 Warszawa « Ostatnia zmiana: 13 Cze, 2014, 14:28 wysłana przez dream* » pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa Pojawiły się na privie pytania o to czy: "jeśli wiem że moja szynszyla ma Giardię to czy też mam wysyłać próbki do badania" Jak najbardziej, bardzo proszę o przesyłanie próbek od szynszyli które mają stwierdzoną Giardie. Mogą też państwo przesyłać próbki swoich innych zwierząt: mam na myśli fretki, świnki morskie, psy i koty (koty wychodzące szczególnie) Dziś wrzucę tu link gdzie można ściagnąć "KARTĘ SZYNSZYLI" a jesli ktoś przesyła próbkę od innego zwierzaka to proszę tylko na karcie napisać jaki to gatunek zwierzęcia i odpowiedzieć na pytania w karcie :)PRÓBKI PROSZĘ WYSYŁAĆ NAJPÓŹNIEJ W ŚRODĘ-CZWARTEK, RACZEJ NIE POD KONIEC TYGODNIA ŻEBY PRÓBKI NIE "KISIŁY SIĘ NA POCZCIE" GDYŻ MOGĄ WYSCHNĄĆ ALBO POKRYĆ SIĘ PLEŚNIĄ I WÓWCZAS WYNIKI BĘDĄ NIEMIARODAJNE « Ostatnia zmiana: 12 Cze, 2014, 17:02 wysłana przez Dawid_PZH » pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa Co zrobić jeśli w klatce jest kilka szynszyli i nie można jednoznacznie stwierdzić czyj to bobek, czy można przesyłać próbki zbiorowe, czy jednak "polować" na bobki od konkretnej szynszyli ? reszta odchowanych maluszków - Mikuś, Figa, Miś, Żabuś, Fikuś, Kubuś, Misia, Edi, Czaruś, Pysia, Krusio, Pimpuś, Miluś, Fredzio, Spidi. Basiu mozesz zrobic wybieg po kolei ;) tylko po kazdym szylu trzeba pozamiatac kupy poprzednika żeby się nie pomieszały ;) Kto jest okrutny w stosunku do zwierząt, ten nie może być dobrym |*| ♥PESIA |*| ♥ Ciekawa akcja :) Chyba skorzystam. Czy jest określony termin początku i końca tej akcji, czy jest permanentna?Nie wiem czy zdążę nazbierać przez weekend, a po weekendzie mnie nie ma do środy, wiec ciezko będzie wysłać przed końcem tygodnia I jeszcze pytanie czy letnie temperatury wpływają w transporcie na te kupki, czy próbki mogą się zepsuć?@Basia_W , czasami jest tak, że szynszyla siedzi na półce i bobczy, a jak się odsunie zostaje kopka świeżych kupek, wtedy wiadomo co jest czyje. Nie ważne ile razy upadniesz, ważne ile razy się podniesiesz. Oznaczone jako najlepsza odpowiedź przez Mysza dnia 12 Cze, 2014, 19:53 A nie prościej wsadzić kosmatego delikwenta do pustego transportera na 10-15min? Wtedy wiadomo czyje to bobki i łatwiej je zebrać. Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - Dokładnie tak... najlepiej do kontenerka na 15-20 minutek i wówczas na pewno kilka świeżych bobków się znajdzie :)Badania trwają i pewnie szybko się nie skończą :) ale im więcej próbek tym lepiej Fretki spisują się na medal, tak samo świnki i jeże :) mam nadzieje że szynszyle nie będą gorsze ;) pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa Jeżeli ktoś z Wrocławia zdecydowałby się wziąć udział w badaniach, to jestem chętna do wspólnej wysyłki ;-) ( waska1988) @wolarczi to możemy razem wysyłać :) może jeszcze @drzazga się dołączy jak będzie chętna :) « Ostatnia zmiana: 12 Cze, 2014, 21:15 wysłana przez 5zy5zka » Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa @Dawid_PZH ten plik nie chce mi się pobrać... mógłbyś wysłać mi to na maila? Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - ok poproszę maila na priv pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa @wolarczi, @KarolciaK, @drzazga i pozostali z Wrocławia, którzy planują wspólną wysyłkę:Proponuję zbierać bobki w dniach piątek-sobota-niedziela i w poniedziałek je wysłać. Później nie ma sensu bo będzie długi weekend i dopiero po nim można planować by w poniedziałek spotkać się np. w rynku, połączyć cenne próbki i wysłać w kopercie bąbelkowej :)Chyba, że któraś z was ma lepszy pomysł :) Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - @KarolciaK do wysyłki chce się dołączyć też @wolarczi tylko jej pasuje przyszły tydzień, czyli zbieranie bobków w dniach i wysyłka w poniedziałek. Mi to w sumie obojętne. Tobie też pasuje? Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - Czy cenne bobki można zbierac w woreczek taki foliowy zgrzewany? Jagoda,Poziomka,Goja,Rozalia,Pistacja,Migdał, Fifi i LiliKasia*Cytrynka*Figa*Malinka*Aronia*Spijcie skarby ..śnijcie Dziewczyny a może być trochę później? Bo mnie do soboty nie we Wrocku i nie dam rady zebrać materiału. Jeśli jedziecie gdzieś na długi weekend to mogłybyśmy zbierać niedziela-poniedziałek-wtorek ( i wtedy wysłać kurierem w środę. Chyba, że reszcie pasuje przed długim weekendem, to ja jakoś sama to ogarnę ;-) ( waska1988) Woreczek strunowy raczej odpada bo w transporcie kupki są rozpłaszczane, łatwiej wysychają i trudno mi jest je potem badać. Wiem coś o tym bo jak badałem parę lat temu chomiki to prosiłem o pakowanie do woreczków i to był błąd :) pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa @wolarczi nie wiem zobaczymy, czekam na odpowiedź drzazgi bo myślę, że chciałaby się przyłączyć. Mi to tak naprawdę obojętne. Bobków ci u nas pod dostatkiem ;) Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - @Anna83 te pojemniczki na kał (takie malutkie) kosztują jakieś 40-50gr za sztukę. Większe pewnie niepotrzebne, w końcu bobki szynszyli są małe, no chyba że @Dawid_PZH ma inne zdanie. Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - mógłby ktoś załączyć tę Kartę Szynszyli jako normalny załącznik do posta jako jpg? Nie mogę tego pobrać, a nie mam zamiaru instalować jakichś "pomocników pobierania" Nie ważne ile razy upadniesz, ważne ile razy się podniesiesz. @Mysza <")))/ podaj maila to Ci prześlę bo mi już Dawid wysyłał na maila. Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.(*) Dukat - ze mną - Nie wiem czemu jest taki problem z pobieraniem pliku, nigdy takich nie było Tutaj też chciałem załączyć ale się nie dało... pozdrawiam, Dawid JańczakZakład Parazytologii LekarskiejPaństwowy Zakład Higienyul. Chocimska 2400-791 Warszawa :: Forum Miłośników Szynszyli » o szynszylach » Weterynarze » Darmowe badanie parazytologiczne szynszyli "Dzień szynszyli: wybieg czy wyleż" ankieta konkursowa (dużo zdjęć!) Zaczęty przez dream*Dział Ankiety Odpowiedzi: 31Wyświetleń: 22003 01 Lip, 2014, 19:09 wysłana przez Roza gryzą się, brak zgody w stadzie, wykluczanie ze stada, walki (dot. już połączonych szynszyli) Zaczęty przez xenarthraDział Rady, porady... Odpowiedzi: 50Wyświetleń: 29846 10 Paź, 2020, 10:39 wysłana przez Szynszolek01 Dziwne trzęsienie się szynszyli oraz dźwięki strachu pomimo siedzenia w klatce Zaczęty przez brons222Dział Ostry dyżur Odpowiedzi: 2Wyświetleń: 3388 20 Kwi, 2018, 22:07 wysłana przez Mysza <")))/ Mieszanka ratunkowa wg. receptury Bożenki - dla szynszyli które trzeba dokarmiać Zaczęty przez Mysza <")))/Dział Żywienie Odpowiedzi: 4Wyświetleń: 9151 10 Mar, 2015, 17:52 wysłana przez Bożena dziwna narość na dolnych ząbkach szynszyli.. trudności z jedzeniem:( pomozcie... Zaczęty przez marmelka1989Dział Ostry dyżur Odpowiedzi: 0Wyświetleń: 1409 06 Lut, 2009, 18:04 wysłana przez marmelka1989

Znowu jakiś bydlak z wiatrówką zabił mi psa. Na wsi, w woj. lubelskim. To już trzeci pies przez ostatnie 25 lat. Mimo operacji piesek nie przeżył. Konał pięć dni. Wezwana po zdarzeniu policja zachowywała się lekceważąco. Tak samo zachowała się policja w Krakowie. Dopiero pomoc pani mecenas z Krakowa, działającej pro bono, przyniosła efekt. Przyjęto zgłoszenie i podjęto pewne czynności. Mam nadzieję, że nie usłyszę już więcej od policji: „skoro to kundel, to niewielka strata”. Co ma we łbie typ, który chodzi po wsi i strzela do psów? Co myśli poza tym, że czerpie sadystyczną przyjemność z krzywdzenia zwierzęcia i ludzi, którzy są do tego zwierzęcia przywiązani? Poza tym, że jest obrzydliwym okrutnikiem i frustratem, prymitywnym chamem? Bo przecież on coś tam sobie myśli. Oto prawdopodobna rekonstrukcja owego „dyskursu”: Wałęsają się, k…, te kundle, k…, do lasu włażą, k…, zwierzynę gonią, k…, wystrzelać te śmiecie, k…, jak ktoś chce psa, to niech se go na podwórzu trzyma i pilnuje, k…., ja jestem myśliwy, k…, ja tu mam nad zwierzętami władzę i robię, k…, z nimi porządek. Pan Bóg stworzył człowieka i dał mu ziemię, żeby nad nią panował. Zwierzęta są dla człowieka i muszą człowiekowi służyć. A nie wałęsać się, k… Ze mną, k…, żartów nie ma. Się jedna z drugą miejska pinda będzie rozczulać nad pieskiem. Do roboty by się, k…, wzięła. Patrz, k…, co się robi z parszywymi kundlami. I uważaj, żeby się tobie nie dostało. Bo to jest, k…, nasz kraj i porządek, k…, musi być. Wystarczy? Każdego dnia zabijanych jest w Polsce dziesiątki psów. Dla lubieżnej przyjemności. Z czystego okrucieństwa. Pod osłoną pełnego obłudy „etosu myśliwskiego”, który opiera się na wulgarnym kontrakcie: popracujemy dla dobrostanu lasu, a za to pozwoli nam się na odrobinę rozkoszy zabijania. Za pierwszym szeregiem „etosowych myśliwych”, wąsatych „darzborów” i gajowych, skrywają się tłumy zwykłych prymitywnych zwyrodnialców i sfrustrowanych nieudaczników, którzy kompensują sobie swoje niepowodzenia seksualne i życiowe, wyżywając się na zwierzętach. I do tego jeszcze tysiące maruderów, w ogóle bez uprawnień myśliwskich, łażących po łąkach i lasach z wiatrówkami i zgrywających się przez samymi sobą na myśliwych – prawdziwych mężczyzn. Tacy kłusują i strzelają do psów najchętniej. Lecz z całej tej obrzydliwości, z całej tej patologii „mężczyzn z bronią” władze nic sobie nie robią. No bo przecież i policjant poluje, i prokurator poluje, i wójt poluje, i tak aż do samiutkiej góry… A zresztą i grzechu nie ma, prawda? Ten tchórzliwy obrydel, który zamordował mojego najłagodniejszego na świecie pieska, przygarniętego znajdę, który był radością dla mojego dziecka i dla jej starej, samotnie mieszkającej babci, czuje się niewinny. Tacy ludzie nigdy nie poczuwają się do winy. Sumienie to dla nich „kościelna sprawa” – moralność to jakaś eutanazja, aborcja i takie tam, a reszta to „sprawa sumienia” – każdy robi, co uważa, i nikomu nic do tego; moje sumienie – moja rzecz. No więc wielkie halo, tyle rabanu o jakiegoś kundla, myśli sobie. Co za czasy! Dżendery, zboczeńcy, pedały, liberały, Tuski, agenty ruskie! Wreszcie by kto przyszedł i zrobił z tym porządek. Kundla będą bronić, a że człowiek tu z głodu zdycha, to w dupie mają! Oj, znam ja cię, wsi moja sielska, anielska. O, znam ja te gadki małych, zawistnych i okrutnych ciemniaków, pełnych pychy i złości na świat, cwaniaczków i chciwców, patrzących tylko swojej korzyści. Tych, co to śmiecie do lasu wywiozą, dotację wyłudzą, na podaniu o zapomogę bez wstydu nałżą, kocięta potopią, psa zastrzelą. Zawsze święci i zadowoleni z siebie. Na spowiedzi mówią, że trochę pili, babie przyłożyli, a więcej grzechów nie pamiętają. Dostają rozgrzeszenie i dalej swoje – w codzienną obrzydliwość prostackiego, chamskiego życia, o którego grzeszności nikt im nawet nie wspominał. Bo gdzieżby! Miałby ksiądz zniżać się i o jakichś parszywych kundlach w kościele mówić? Miałby może o śmieciach gadać? A może miałby wiernych upominać, żeby haracz tym złodziejom, k…, Tuskom, ruskim agentom, płacić? A niby za co? Co chłop z tego ma? Nic, k…, tylko ta sama bieda ciągle. I tak dalej. Jak ja to znam. Jak ja to znam. Miliony was, chamy, miliony. I co my mamy z wami zrobić? Ale przyjdzie na was czas. A jak nie na was, to na wasze dzieci. Weźmiemy szturmem wasze szkoły, zwabimy was podstępem do teatrów, wyślemy wasze dzieci w świat. I pewnego dnia zniknie ta zabobonna, prostacka i kruchciana Polska, dławiąca się pychą, jakąż to ona jest „prawdziwą” i „wierną” jest. I narodzi się Polska ludzi przyzwoitych, kulturalnych, wiedzących coś o świecie i zdolnych do myślenia społecznego i obywatelskiego. Brzydzących się okrucieństwem i przemocą. I ja o taką Polskę będę walczył, jak potrafię. Tak pomszczę swojego 2009 (?) – 2015

Któż z nas nie lubi perfum? Któż z nas nie lubi pięknych, przyciągających uwagę, zapachów? Dlaczego więc nie połączyć świata pachnideł z epicką opowieścią? Annie Gras się to udało zrobić doskonale. Mam dla was dzisiaj niezwykle inspirującą rozmowę z autorką. Zapraszam do jej przeczytania. Recenzja książki "Perfumeria złamanych serc. Tom I Konwalie" - KLIK Anna Gras zadebiutowała w 2008 r. powieścią dla dzieci pt. "Misiek i fałszerze czekolady". Była to trzecia książka jaką napisała, gdyż od dłuższego czasu tworzyła wyłącznie do szuflady. Książka ta okazała się sukcesem, bowiem jej fragmenty trafiły do wypisów dla klasy piątej szkoły podstawowej. Następna, wydana część przygód Miśka nosi tytuł "Misiek i świąteczne obżarstwo". Wioleta Sadowska: Zadebiutowała Pani w 2008 r. powieścią dla dzieci pt. "Misiek i fałszerze czekolady". Jak to się stało, że zaczęła Pani pisać książki? Anna Gras: Przypadek. Miałam kiedyś okazję wziąć udział w dyskusji o tym, jak zmienia się postrzeganie literatury przez ludzi doby telewizji i internetu. Szczególnie zainteresował mnie wątek dotyczący zmian w technice pisania wymuszony przez to, jak współcześni ludzie postrzegają świat. Zaczęłam analizować książki, które zawładnęły podświadomością milionów czytelników. Następnym krokiem było spróbowanie zastosowania moich obserwacji w praktyce. Potrzebowałam wówczas powieści, która zachęci do czytania 10-latka. Tak powstał Misiek i później Filip Engel. Wioleta Sadowska: Pani debiut okazał się sukcesem, bowiem fragmenty tej książki trafiły do wypisów dla klasy piątej szkoły podstawowej. Czy trudno było przestawić się Pani z pisania literatury dla dzieci na prozę dla dorosłych? Anna Gras: Rzeczywiście Misiek zyskał sporo przyjaciół. Osobiście jednak bardziej lubię nominowanego do IBBY Filipa Engela [Filip Engel i błękitny smok]. Uwielbiam smoki. Może dlatego, że urodziłam się w chińskim roku smoka? Pisanie dla dzieci jest piekielnie trudne. Oczywiście nie mówię o tworzeniu jakichś produkcyjniaków, lecz literatury na pewnym poziomie. Oprócz perfekcyjnej techniki pisarskiej potrzeba ogromnej wiedzy psychologicznej, wyobraźni, dyscypliny i umiejętności analitycznego myślenia. Pisanie dla dorosłych jest dużo łatwiejsze i mniej angażujące intelektualnie, gdyż odbiorca jest dużo lepiej znany, bardziej przewidywalny, mający podobne doświadczenia. Wioleta Sadowska: To rzeczywiście prawda. Skąd pomysł na to, aby w Pani najnowszej książce dotknąć świata perfum? Anna Gras: Pisałam trzeci tom Miśka – Misiek i perfumowana Kielbassa, w której główny bohater zakochał się w koleżance, która lubiła perfumy. Agata [Agata Wasilenko = Ogród perfum Agaty], która wydawała moje książki, wpadła na pomysł, żeby napisać “dorosły” romans z perfumami w tle. To był czas, kiedy wprowadzono VAT na książki i do czasu wyklarowania się sytuacji na rynku zawiesiliśmy pracę nad książkami dla dzieci, dla żartu zaczęłam szkicować powieść perfumową. Wioleta Sadowska: Jak widać od żartu do powieści. Czy pachnidła według Pani w jakiś sposób pozwalają nam zaznaczyć swoją indywidualność? Anna Gras: Im lepiej poznaję pachnidła i im więcej ich wącham, tym bardziej się ich boję. Perfumy są opowieścią tworzoną przy pomocy zapachów. Problem w tym, że pole do jej interpretacji jest dużo szersze niż w przypadku dzieła literackiego. Mogą być postrzegane jako romans, thriller lub nawet horror. Bardzo dużo zależy tu od odbiorcy. Niemniej osoba, która używa perfum może narzucić pożądaną przez siebie interpretację. Myślę, że można byłoby temat sztuki noszenia zapachów napisać poważną książkę. Może Agata kiedyś ją popełni. Wioleta Sadowska: Myślę, że to świetny pomysł na przyszłość. Czy zapachy mogą nas również definiować? Anna Gras: Oczywiście. Mogą sygnalizować nasz nastrój, potrzeby, pragnienia, wyobrażenie o sobie. Jest taka doskonała scena w „Milczeniu owiec”, kiedy okazuje się, że agentka Starling używa zapachu L'Air du Temps. Autor powieści wcale nie wskazał tych perfum przypadkowo. Każdy kto rozumie charakter tego pachnidła może podejrzewać, że miało ono bardzo duży wpływ na relacje agentki i Hannibala Lectera. Łatwiej też może zrozumieć motywacje bohaterki i jej wielowymiarowość. Warto zadać sobie pytanie ”dlaczego wybieramy ten, a nie inny zapach?”. Coś nas w nim urzekło? Wywołało jakieś wspomnienie? Estetyka i przeszłość z pewnością nas definiują. Sama używam jednego z zapachów opisanych w książce. Czy mnie definiuje? Oczywiście. Wioleta Sadowska: Skąd czerpała Pani wiedzę na temat zapachów opisanych w książce oraz historii perfumiarstwa? Anna Gras: Ze spotkań przy kawie i niekiedy, winie z winogron odmiany tempranillo. Moja wiedza o perfumach pochodzi od Agaty. Dzwonię do niej i mówię: potrzebuję zilustrować taki klimat. Ona mówi mi, które perfumy opisać i dlaczego. Pisarz zawsze powinien mieć doskonałego researchera. Wioleta Sadowska: Taka pomoc jest na wagę złota. W “Perfumerii złamanych serc” pokazała Pani także znak naszych czasów, czyli samotność w tłumie. Czy ma Pani jakąś złotą radę na to, aby nie było tyle samotności w nas i wokół nas? Anna Gras: Perfumeria rzeczywiście jest powieścią o współczesnej samotności. Ale samotność to przede wszystkim stan umysłu. Ja na przykład doskonale czułabym się na bezludnej wyspie i do towarzystwa nie potrzebowałabym nawet piłki do kosza. Nasza cywilizacja z jednej strony uczyniła nas samotnymi, odbierając nam wolny czas i przyjaciół z podwórka, z drugiej dała nam nieograniczone możliwości obcowania z ludźmi, którzy nas intrygują. Możemy nawiązywać z nimi kontakt choćby poprzez komentarze na You Tube czy Instagramie. Zawsze dużo zależy od nas samych. Spójrzmy na bohaterów Perfumerii. Ich wybory mogły zepchnąć ich w niespełnienie lub uszczęśliwić. Oczywiście w realnym życiu jest trudniej. Trzeba trochę szczęścia, żeby trafić na osobę, która wypełni nasz świat. Wioleta Sadowska: Marcin, jeden z głównych bohaterów książki to mężczyzna niezwykle intrygujący. Jak kreowała Pani jego postać? Anna Gras: Poskładałam go z puzzli z różnych bajek. A to trochę z Roberta Redforda z „Pożegnania z Afryką”. Trochę Brada Pitta z „Joe Blacka”, najwięcej jednak ta postać zawdzięcza mojemu redaktorowi. Nie znam osoby bardziej złośliwej, ironicznej i przenikliwej. To od niego pochodzi anegdotka o staruszce na pogotowiu i hiszpańskie wino. Nie ukrywam, że Marcin to wyjątkowo pracochłonna postać. Musiałam wczuć się w jego specyficzny sposób myślenia, wykreować sposób budowania wypowiedzi, puentowania myśli. To było pewne wyzwanie. Wioleta Sadowska: To postać, która zapada w pamięć. Blog Dominiki to kolejna wciągająca płaszczyzna tej książki. W jakich okolicznościach narodził się pomysł na taki akcent fabularny? Anna Gras: Gdybym pisała tę książkę kilkadziesiąt late temu to zapewne wprowadziłabym do powieści jakiś tajemny pamiętnik, z którego jeden z bohaterów czerpie fascynującą wiedzę o innej postaci. Dzisiaj mamy media społecznościowe. Blog w powieści to jeden elementów konstrukcji psychologicznych relacji między bohaterami. Marcin wie o Dominice więcej niż ona przypuszcza. Dzięki temu łatwiej mu manipulować dziewczyną. Jednocześnie to blog sprawia, że jest nią coraz bardziej zafascynowany. To zresztą była największa trudność – nie jest łatwo wzbudzić podziw Marcina, więc blog musiał być wyjątkowy. Dlaczego wybrałam akurat ten motyw? Powieść w sumie jest dość długa i potrzebowałam trochę stylistycznego urozmaicenia, napisania od czasu do czasu czegoś w innym tonie. Pobawić się językiem na innej płaszczyźnie. Cieszę się, że został uznany za wciągający. Wioleta Sadowska: Jaka jest geneza tytułu całej serii? Anna Gras: To przypadek. W mózgu jednej z osób związanych z tym przedsięwzięciem (teraz nikt już nie wie kogo) zderzyły się neurony i narodził się ten tytuł. Było to już po napisaniu kilku rozdziałów i nakreśleniu drabinki dramaturgicznej losów bohaterów. Początkowo mieliśmy tylko „Urzekający zapach konwalii”, „Kojący zapach lawendy” itd., bo przed pisaniem sporo wąchaliśmy perfum. Zaczęliśmy od Diorissimo. Duża ilość pachnideł zapewne sprowokowała do użycia słowa „perfumeria”, a „złamane serca” to już oczywista klasyka klickbajtowa. Wioleta Sadowska: Ile zajęło Pani napisanie i doszlifowanie książki? Anna Gras: To temat na osobną powieść. Pierwszą wersję napisałam kilka lat temu. Agata chciała ją wydać w dużym wydawnictwie, więc podjęliśmy z jednym z nich współpracę. Okazała się niewypałem. Kilka miesięcy temu poczułam, że mogę znów zając się pracą nad książką. Tutaj warto wyjaśnić jedną sprawę – jak wygląda współpraca z redaktorami z wydawnictw. Bardzo często chcą odcisnąć swoje piętno na czyimś utworze i podsuwają pomysły typu: nie pasuje mi McDonald's, trzeba wprowadzić włoski bar z kanapkami. Ciabatta to coś lepszego niż BigMac. Jak autor chce wydać książkę, to musi iść na kompromisy. Bywa jeszcze gorzej, że redaktor w ogóle bierze książkę i dopisuje całe sceny, albo w ogóle piszę ją od nowa. Pal sześć, jeśli ma choć trochę talentu i wyczucia literackiego... Kilka miesięcy temu rozpoczęłam przywracanie książki do wersji pierwotnej. Potem wziął ją na warsztat profesjonalny redaktor i dostałam długą listę uwag typu – w tym miejscu słaba motywacja dramaturgiczna, tu zbyt duże skróty myślowe, ten dialog zbyt skomplikowany, tu trzeba pogłębić, tu jest zbyt dosłownie. Na stronie 25 bohater umiera, a na 160 podrywa dziewczyny itd. Gdybym się zastosowała do wszystkich uwag powieść miałaby z 600 stron i nie miałabym możliwości watowania kolejnych tomów wyjaśnianiem niedomówień pierwszego. Niemniej, sporo było zmian i do dzisiaj w kolejnych dodrukach poprawiamy różnie niedoskonałości powstałe w wyniku „szatkowania” tekstu. Ile czasu zajmuje napisanie takiej powieści? Gdybym była profesjonalną pisarką i żyła z wydawania książek praca nad powieścią o takiej objętości zajmowałaby mi ok. 3-4 miesiące. Potem przerwa kilka miesięcy i jakieś dwa tygodnie poprawek poredakcyjnych. Jako że pisanie traktuję hobbystycznie cały proces jest rozciągnięty w czasie. Wioleta Sadowska: Jaki tytuł będzie miała kolejna część? Anna Gras: Kojący zapach lawendy. Wioleta Sadowska: Czy będzie to kontynuacja losów znanych nam bohaterów, czy wprowadzi Pani zupełnie nowe postacie? Anna Gras: Stworzenie takich postaci jak Marcin czy Dominika kosztowało mnie sporo wysiłku. Porzucenie ich byłoby więc marnotrawstwem. Z drugiej jednak strony mogłabym się nimi szybko znudzić, co zniechęciłoby mnie do pisania. Na pewno więc będą nowe historie i nowi bohaterowie. Pewne wątki będą kontynuowane, może pojawi się trochę retrospekcji? Mogę zdradzić tajemnicę, że na świecie pojawi się potomek Ryśka, choć nie do końca jeszcze wiem, na ile będzie to przerażające wydarzenie... Wioleta Sadowska: Nie mogę się zatem doczekać. Czy kolejnego tomu możemy spodziewać się w tym roku? Anna Gras: Duża praca już została wykonana. Jest sporo tekstu, zdefiniowane postacie. Jest już nawet okładka. Zobaczymy jak się to wszystko potoczy. Pracuję też nad innym projektem – powieścią dla dorosłych, w której występują smoki. Bo smoki to moje ulubione zwierzęta. Nie wiem co mnie bardziej skusi. Zemsta czy miłość? Bo ta smocza powieść jest właśnie o zemście. Zobaczymy jaki będę miała nastrój w najbliższych miesiącach. Plan jest taki, że II tom ukaże się za kilka miesięcy, a smoki na Boże Narodzenie. Zastanawiam się tylko które... Wioleta Sadowska: Będziemy zatem czekać. Czy lubi Pani zapach konwalii? Anna Gras: Jest taka angielska legenda o kowalu, który uratował ludzi przed smokiem, tracąc przy tym życie. Tam gdzie spadły krople jego krwi wyrosły konwalie. Jakże więc taka miłośniczka smoków jak ja mogłaby nie lubić konwalii? Są urzekające i tajemnicze. Wioleta Sadowska: Co na koniec chciałaby Pani przekazać czytelnikom mojego bloga? Anna Gras: Podziwiam Was, że w dobie tylu pokus łatwego spędzania czasu, sięgacie po słowo pisane i czytacie książki. To teraz wyjątkowo elitarne zajęcie. Jestem wiec zaszczycona, że mogę tu trochę poprzynudzać. I życzę wyjątkowych przeżyć literackich. Dziękuję autorce za wyczerpujące odpowiedzi na moje pytania. Nie mogę doczekać się już drugiego tomu tej serii. A wam oczywiście polecam zajrzeć do książki Anny Gras oraz zachęcam do obejrzenia videorecenzji Perfum Agaty - Przypominam także, że nadal trwa konkurs, w którym możecie wygrać "Perfumerię złamanych serc". Obecnie książkę można zakupić poprzez stronę Fundacji Dobre Słowo - KLIK

Ja zbieram błyszczące monety *_* najlepiej z 2007 *_* a wiecie dlaczego? bo jak błyszczą to ich niee wydam..xD

„Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.” George Bernard Shaw Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty 15 Minut 30 Minut 1 Godziny 2 Godzin 6 Godzin 12 Godzin 1 Dzień 2 Dni 3 Dni 4 Dni 5 Dni 6 Dni 7 Dni 2 Tygodnie 1 Miesiąc 3 Miesiące 6 Miesięcy 1 Rok Najpierw Starsze Najpierw Nowsze

HOJ6oE.

lp3sz23pq9.pages.dev/83

lp3sz23pq9.pages.dev/78

lp3sz23pq9.pages.dev/79

lp3sz23pq9.pages.dev/70

lp3sz23pq9.pages.dev/4

lp3sz23pq9.pages.dev/67

lp3sz23pq9.pages.dev/5

lp3sz23pq9.pages.dev/73

im więcej poznaję ludzi tym bardziej kocham zwierzęta